بهت


نت های آشفته

باور کن از تلاطم امواج آشفتگی خسته ام ...

 

                        سرد و مواج میگذرم از میان کوچه ها

                        از میان رهگذران بی خیال

                        خندهایشان عذابم میدهد

                        امتداد نگاه هایشان را میپایم - خوش بودنشان مرا له میکند

                        با این همه غصه و اندوه در وجودم ؛

                        اما نمی توانم زبان بگشایم

                        آرام آرام در این کوچه های تاریک میگردم تا بی هیچ غوغایی

                        به فکر فرو روم

                        حتی کفشهایم نیز مرا مسخره میکنند- این همه راه چرا ؟

                        این همه دل آزردگی به سبب چه؟

                        تنها همراهم قصه های تلخ وجودم است

                        تنها رویاهای ذهنم

                        دیگر نیست در قلبم؛

                        نه احساس گرمی،

                        نه عشقی و نه امیدی به آینده

                        دیگر در جانم نه شور و هیجانی و نه اندیشه ای برای فردا

                        رهگذر کوچه های تنگ و سردم

                        همه جارا سکوت و سیاهی فراگرفته

                        ازخدا نیز دلسرد شده ام- امید به خدا از کفم رفته

                        ای کاش این روزهارا پایانی باشد...!

               پ نت : من

                                       خالی از عاطفه و خشم

                                       خالی از خویشی و غربت

                                       گیج و مبهوت بین بودن و نبودن !

 

 



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: